تحلیل سیاست‌گذاری نظام مراقبت سلامت ایران در رابطه با حرفه پرستاری

مقدمه: مطالعه حاضر بخشی از یافته‌های یک تحلیل محتوای کیفی تماتیک در تلاش جهت تبیین نقش و جایگاه پرستاری از دیدگاه مدیران نظام مراقبت سلامت ایران بود که در آن یکی از درون‌مایه‌های استخراج شده با عنوان «سیاست‌گذاری نامناسب نظام مراقبت سلامت» بررسی شد. نتایج پژوهش بخشی از تلاش برای توسعه مدل آموزش پرستاری بر اساس تبیین نقش و جایگاه پرستاری در نظام مراقبت سلامت ایران می‌باشد. روش‌: در این پژوهش از روش تحلیل محتوای کیفی تماتیک استفاده گردید. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، 6 نفر از مدیران و خبرگان نظام مراقبت سلامت به عنوان مشارکت کننده انتخاب شدند و جهت جمع‌آوری اطلاعات، مصاحبه ساختار یافته مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: در رابطه با درون‌مایه «سیاست‌گذاری نامناسب نظام مراقبت سلامت در رابطه با حرفه پرستاری»، در مجموع 5 طبقه و 14 زیرطبقه استخراج گردید.  نتیجه‎گیری: سیستم مراقبت سلامت ایران شاهد تغییرات عمیقی در دهه اخیر بوده است. با وجود این پیشرفت، سیستم در حال حاضر با چالش‌های زیادی در یکی از زیرسیستم‌های مهم آن، یعنی پرستاری مواجه می‌باشد. سیاست‌گذاری نظام مراقبت سلامت ایران در رابطه با حرفه پرستاری نامناسب است و به نظر می‌رسد عواملی مانند نبود گفتمان متقابل بین پرستاری با سایر نهادهای نظام مراقبت سلامت، عدم تمایل این نهادها به شناخت پرستاری و عدم دخالت پرستار در سیاست‌گذاری‌های مرتبط با رشته به دلیل تعارض منافع نیز در آن دخیل باشد. نامشخص بودن گستره مراقبت‌های پرستاری در عرصه خدمات، تربیت رشته‌های موازی با پرستاری، عدم تمایز در ارایه خدمت در درون رشته پرستاری، عدم تطابق ارایه خدمت با پرداخت دستمزد پرستار، کم‌توجهی نظام مراقبت سلامت به اهمیت خدمات پرستاری و در اولویت دوم قرار گرفتن مسؤولیت‌های حرفه‌ای پرستاری در مقابل مسؤولیت‌های غیر مرتبط مانند اعتبار‌بخشی، از نتایج تحلیل حاضر بود.